چیلیکی بریدن بند نافشو داد اولین دم و ریه اش تر و تازه شد بعد یدفه دیدن با خنده شاده شک این غیر عادیه باس با گریه باز میشد گفت بزارید ببینم تیره تاره دُکتر حیله چاره کن بشه دیده باز و شکر بزرگ شدم خودم ۱۰ سالی دورم پُرن چند تا مث خودم کنن ضرب و حفظ و جمع و من منی که سر و تهم پنالتی میزنن شیشه هاشو میشکنن و به جاش نمیخرن منی که دو تا پاهام یه راهی میبرن و یه سالی میرم منو ، یه جایی بی هدف فوت میکنم شمع ۲۳ رو ولی هنو ۱۷ موندم انگا هی میگن بهم جوک منم شوت میکنم درِ هیچ و شعرو میگن باس بزرگ شی امروز میگم در نمیام ول کن میگن تو باید کار کنی گرگ بشی مرد شی من نمیخوام بزرگ شم ، مگه زوره ها ؟ تو باید بیدار شی هنو خوابی مشتی زمان ما هم سِنِت زن و خونه داشت دنبال چین ؟ موفقیت ؟ که تش بگن من آدم موفقیم ؟ ها ؟! اینا رو کشتن زنده نیسن بزا رُک بگم مرده ی موقتین مگه به دلاره عمر ؟ این خنده داره خب یه کاغذی که زندگیمون رفته پاش به چخ چیه کوله باره تو ؟ غم و درد و آه و بغض ؟ من یکی دیدم دست نداشت کرد خداشو شکر اینا رو گفت و راهی شد و پشتش کاغذ تاب میخورد روی کاغذ اولی زده بود #سر کاریم چون یه چند قدمی دور شد به سمت آرزوش روی کاغذ دومی زده بود تش به خاکیم خوش رفت به سمت در جلوش گذاشت اون اضطراب و پشت کاغذ سومی یه چرخی خورد تو نیمه راه تُنگ #که همه میدونیم چی میخواهیم باز تو راهیم گُنگ چرخید دستگیره به راست که باز هم پشت شنیده شد تو باید کار کنی گرگ بشی مرد شی من نمیخوام بزرگ شم ، مگه زوره ها ؟ تو باید بیدار شی هنو خوابی مشتی زمان ما هم سِنِت زن و خونه داشت داشت شهر و تو نگاش سرما توی راهش دلگرمی میداد اون برق تو چشاش رفت ۵ قدم جلو یه ۴ تایی عقب تا جایی که جلو میرفت و داد میزد منم همون که زندونیتون بود بدونش مهمونیتون بود همون که زیرزمین خفش کردین تا چفت کوبید رو بوم همون که منفیاشو داد به جاشون ترجیحاشو کاشت همون که خیلی جا رو گشتین شاید باز بزارین جاش میخندم من به لب به چشم میخندم من به سرنوشت میخندم من به این همه دروغ که بش بلوغ قشر میگن شما چی ؟ میدویین به چپ؟ شما چی ؟ میدویین به راست؟ من اما هر وری رو رفتم این یه دور بی انتهاس شایدم حق با شماهاس باید کرد حروم عمر و پاش به انگشت ۴ یه حلقه زد بزرگ کرد یکی دو تا باش بزار تا کج شه دنیا بام صدام‌کن سهل انگار خام من کَرَم خوب نمیشنوم عجیبم ، محو رویاهااام
