با تو (فت امیر قدیری)

یه عمر بگذره، من به نبودنت، عادت نمی کنم صد بار هم بری، به دل شکوندنت، عادت نمی کنم من عاشق توام، چی میشه مثل من، دلواپسم بشی باز عاشقم بشی، تنها کس ات بشم تنها کس ام بشی درگیر رفتنی، چی میشه عشقمون من عاشق توام، یادت نره بمون یادت نره این مرد، خاکستر درده باید بمونی تو، خوشبختی برگرده باش، آخه تنهایی اهلش نیستم، تو شهر و مرکزی قدم بزنم دستی به قلم ببرم، نمیشه با حرکتی هدف بزنم من عشق و تو چشات دیدمش، این ملت و فساد دیدنش کسی بخواد که نخی بندازه دودمانشو به باد میدمش دنیا که نیاورد ناز بارم، رفتم دنیا رو ناز دادم گفتم تو و دیگر هیچ مرد و حرفش پاش واستادم گفتن دعا، کل سوره رو خوندم بزنیم با هم قدم گفتن وداع کردم وداع با همه حتی با هم رقم گفتن خدا باش حرف زدم، گفتن نذری، آش هم زدم بدون، بدون تو خوشبخت نیستم باید تو قلبت جاشم قطعا نه تو حرفات کنایه داشتی نبوده دنبال گلایه باشی تو با دار و ندارم ساختی روزی که نبوده کرایه ماشین اگه افسری سربازتم اگه شری تو شر بازتم اگه کشور و عشق فرض کنی تو حاکمی و من شهردارتم عشق اصل هر رابطه است آدم پیش حوا شکست عشق یعنی شاه کلید یعنی درها رو به روی هر مانع بست درگیر رفتنی، چی میشه عشقمون من عاشق توام، یادت نره بمون یادت نره این مرد، خاکستر درده باید بمونی تو، خوشبختی برگرده زندگی مثل هندونه با دونش، کلا قرمز بوده تا بودش ولی اگه سفید در بیاد مزه نداره مثل زندونه قانونش مثل ریه و قلیون بو داره، مثل هوای تهرانه دود داره خوبیش اینه تلخم باشه بازم شیرینه مثل زیتون رودباره ما بودیم و پشت کاری بود و تا حدودی پشته خالی بود و صبح تا شب توی مشکلاتی غول دغدغه ی ذهنی رشد مالی بود و عشق چیزیه که ثابت بد نیست شعله ور میشه و قاتل سر تیز مثل همین حامد فردی که با تو باشه دیگه حامد فرد نیست بدون باعث رشد من تویی حداقل چونکه رشد به هر نوعی داشتم گرفتی پشت من طوری که یکبار نخواستی پشت به من کنی خیلی وقته که راز دار هم هستیم و پیچوندیم داستان غم و یعنی روشن دیدیم آسمان شب و بدون که من دیگه پاسدارتم عشق توی پارتی نی بگردی باش برقصی بگی باربی بخندی زندگی رو به شیشه مارتینی ببندی نه مگه فارسی نمی فهمی عشق ایده قابل بحث رسم واجبه زنه ضامن مرده پس تو دیدی که دید و ایده زیاده و این ایده حامد فرد و بس