بغز

نگاه کن بعد تو از آدمای شهر که حتی از خودم بیزارم نه بغض میکنم نه آه میکشم چند سال پاییزم ، میبارم چشماتو وا کن شاید اشکای منو دیدی پر بغض بودم وقتی به حرفام میخندیدی پر بغض بودم وقتی که آخر دنیام بود من لب پرتگاه و تو اما میرقصیدی چشماتو وا کن ببین چشمای تو دنیا بود دنیامو از دست دادم ای کاش میفهمیدی ما راهمون از هم چقدر جدا بود انگار من عاشق دریا و تو از آب میترسیدی نگاه کن بعد تو تنهام نمیزاره این عکس بی روحی که روی دیواره میسوزم اما شمعارو روشن کن این آخرین شام و این آخرین دیداره چشماتو وا کن شاید اشکای منو دیدی پر بغض بودم وقتی به حرفام میخندیدی پر بغض بودم وقتی که آخر دنیام بود من لب پرتگاه و تو اما میرقصیدی چشماتو وا کن ببین چشمای تو دنیا بود دنیامو از دست دادم ای کاش میفهمیدی ما راهمون از هم چقدر جدا بود انگار من عاشق دریا و تو از آب میترسیدی