آوازه برون

دلم را به یغما برده آن چشم سیاهت مرا بی پرده می خواهد نگاهت جدا از من نبود یک لحظه راهت چه کردی تو با این قلبو احساسم چه کردی چنان پروانه ای دورم بگردی تو مثل مرهمی بر روی دردی تو آواز بارونی عطری که می مونی من تسلیم محض این عشقم تو می دونی زیبائی و نابی چون ماهی میتابی که بردی دلم را تو آتیش منم آب از پائیز عاشق تر جز تو ندیدم قبل تو هر عشقی کرد ناامیدم نگارم بگیر از من تو هر آنچه که دارم به آتیش جنونت من چو خارم به جز دیوانگی چیزی ندار م