گل به خودی

بس که نادیده گرفتن ما رو با خودم با همه دنیا قهرم هیشکی یادش نمیاد کی بودیم عاشقِ حافظه ی این شهرم وقتی گریم میگیره میخندم نمیدونم با خودم چند چندم زندگی کردنمو یادم نیست بس که هر ساعتشو جون کَندم کجایی کجایی دل ساده ام ببین من به چه روزی افتادم ببین زندگیمو کجایی یه شب حسِ خوشحالی شدم شکلِ یه حسرتِ خالی ببین زندگیمو مثِ کشتیِ کفِ اقیانوس انگار از چشمِ همه پنهونم هیشکی گردن نمیگیره ما رو من مثِ گل به خودی میمونم آرزوهامو نبردم از یاد تا نذارم توو دلم خالی شه مطمئنم که یه روزی تووی کوچه ی ما هم عروسی میشه کجایی کجایی دل ساده ام ببین من به چه روزی افتادم ببین زندگیمو کجایی یه شب حسِ خوشحالی شدم شکلِ یه حسرتِ خالی ببین زندگیمو