لا فامیگلیا

بغل گرم تو بود توی اون شب سرد اسفند آرومم کرد ترس تو وجود تا گونم اشک شاید بوده دست قسمت اصن نحسه اسمم میدونم!از هسته حرصم ولی خنده ی تو بود رفت تو ذهنم رشد کردم میخواستی مثبت شم یه بچه درس خون بیام خونه هشت شب زود ولی من یسری چیزا دیدم بیاد سریع غوله از چشمم تو وقتی هستی اون غوله خوابه همون هاتفم برات،رو رواله همه چیم میسازم واسه خونواده اگه زندگی برام بدرخشه شما نگینی رو رکابش محتاجم به دعات،میره تا بهشت مثل دسپتختت،میده بوی ناب عشق حرف دلمو که بهت بگم نیست کار ورس،نه آرزوهام بلنده،میپرم ازش سرمم شکست باخنده میگذرم میرم میشنوم میگم نصیحت نکن بیشترم میرم شاید خیلیا نیش زدن،دیدم! اونا سیب رو میخوان من ریشرو دیدم من میزمو چیدم! توهم نگران نباش یروز جامیزارم همرو میرم! تب نمیکنم،زبونمو گاز نمیگیرم شاید فقط تو به فکرمی،شک نمیکنم! بقیه حرفه بیخودن! نزار کم معرفت شاید کم‌بگم چقد دوستت دارم قد دنیام،باید بگم‌معذرت میتونم فقط بگم ببخشید،ده بارم کمه ببخش اگه اخلاقم بده ببخش میدونم بد راهم کجه ببخش اگه اخبارم بده دربارم اگه جریانم خلافه روده تو فکر دریام ببخش که صبح میام خونه ببخش که بوش زیاد بوده لباسمو هربار میشستی تو جیبش پاکت... حتی روم‌نمیشه! سرمو بگیرم بالا جلوت میدونم تو منو میبخشی ولی بابا چطور؟ اگه کارا ولو بشه گند بزنم پرت شم از بالای نردبوم بازه درای امن خونه،باشم تو فضای گرمتون بشم عصای دستتون من همون پسر لوسم! وابسته به خندتون