لاهزیه گرگو میش

گریه مگن که سرنوشت گر مرا از تو جدا کرد عاقبت دل های ما با غم هم آشنا کرد با غم هم آشنا کرد چهره اش آیینه کیست آن که با من روبرو بود درد و نفرین بر سفر این گناه از دست او بود این گناه از دست او بود ای شکسته خاطر من روزگارت شادمان باد ای درخت پر گل من نو بهارت ارغوان باد ای دلت خورشید خندان سینه تاریک من ‎سنگ قبر آرزو بود سنگ قبر ارزو بود ‎آنچه کردی با دل من ‎قصه سنگ و سبو بود ‎من گلی پژمرده بودم ‎گر تو را صد رنگ و بو بود ‎ای دلت خورشید خندان ‎سینه تاریک من ‎سنگ قبر آرزو بود