نورانی (فت یاسمین)

روزام نورانین این راهو فقط خوبا میرن برفایه آب شده شهرو از رو کوها دیدم میرم جلو کم نمیارم بروز نمیدم خستگیامم تو این روزای سردو مشکی از بیابون قله میسازم امشب که باز تو این کلبه بیدارم تو مغز فکر رو دست پک به سیگارم تو شعرام میزنم حرفامو بیشتر جواب میدم من دردو با نیشخند میپرم از این قله به اون قله پیروزی هرروز بهترم از آدمه دیروزی پاره ولی میدوزی یادت رفته میدونی کاری کردی بتونی تا پایه همه بمونی بارون با مه قانونه جاده مردمه شهر پی قارون مایه آرومو ساده پارو و قایق جفتن همیشه نه پابوسو عاشق داغونو ساکت شم سرمایه میدم گرممو نمیشکنم سرما ببینم سی سالم واسه خودم تنها بشینم مغرورتر میشمو باز هرجا نمیرم روزام نورانین این راهو فقط خوبا میرن برفایه آب شده شهرو از رو کوها دیدم میرم جلو کم نمیارم بروز نمیدم خستگیامم تو این روزای سردو مشکی از بیابون قله میسازم صدای منو بلند بشنو ندای منو تو قلب حس کن من قهرمانه فکرحستم از ردپایه شعرو تکستتم من سیمان دیوار عمقتم من بیمار بیدار صبحتم من آدمو تو نیزه از پشت اقیانوسمو تو برکتم خشک شده ولی من سبکم نی قال بذارم کسیو تو بدبختیش نمیشم مثه تو هردمبیل که عوض شه هر دفعه رنگ بندیم من اون طلوعم که هیچوقت غروب نکرد فریاد کشیدو هیچوقت سکوت نکرد من اون دروغم بهتر حقیقت تو صدا نسلی که گم کرده طبیعتشو طاقت بیارو سنگ باش اتیش نگیرو سرد باش باور کن میفهممت این روزا همش درد داشت دائم مسجد بودن یا شاید مسچت بودن نمیشه حل مشکلی با غمارو از بر بودن محکمی تو اوجه قصه ای اوجه قصه امم حسه پروازه سرباز لشم که رو ژسه لم داده شهر من جاییه که مغزه رد داده قلبم تنهاسو حس غم داره خودم چیم پس خودم کجام دورم پرن ولی خودم جدام بلند میشم میام رو دستو پام واسه انفجار بسیم خودم خدام روزام نورانین این راهو فقط خوبا میرن برفایه آب شده شهرو از رو کوها دیدم میرم جلو کم نمیارم بروز نمیدم خستگیامم تو این روزای سردو مشکی از بیابون قله میسازم