پیام من، برای تو پر از صدای شکوه های یک زن است سکوت من، به پای تو نشانه بغض و اعتراضم است به هر رهی، در این جهان یه مادر صبور و دل شکسته ام به زیر پای خشم تو اسیر افترا و پا بسته ام شکایتم، از این زمان، نبرد نابرابر شکفتن بود تو رفتی و من مانده ام، تلاش و خواستن من از تو کم نبود سوال من، از این جهان، که درگیر جنگ و خون تشنگیست مرا ببین، من یک زنم، همانکه وارث درد بی کسیست به جرم زن بودن، همیشه کم بودم برای کینه ها و ناسزای تو سپر بودم منیکه دوست داشتم، بجای خود باشم همیشه زیر سایه خطر بودم به جنگ و ویرانی، اسیر و قربانی طلایه دار دردم این گناه و حق من نیست به لب رسید جانم، منیکه در فغانم پر از صدای بغضو و رنج خستگیست
