دوست داشتنی ترین حس دنیاست دوست داشتنت دوستت دارم! نگاهت را دنبال می کنم تا مسیر بی انتهای حضور و حس خوب تو را چون همهٔ خوبی ها دوست می دارم اسفند که بیاید پیله را دور می ریزم دلشوره ها را دورتر و رنگین بال می پرم از پرچین خط خطی از کومه های دودی که تنها خاطره گرم من همان چای بود که با تو سرد شد دوستت دارم رها تر از باد وسبک تر از ریسمان میان دو کوه شب در چشم هایت تهی می کند مرا تهی از ابرها و بارانها این دل لرزه و دلواپسی طعم گسی دارد درونِ من زنی زندگی می کند که ارتفاع عشق را در چالِ گونه های تو می بینید و فصل ها را با میلاد تو می شناسد دست های مهربانت را کنار پنجره بیاور لحظهٔ موعود رسیده است پروانه کوچکی از سیّاره زهره مسیر عطر تو را جستجو می کند دوستت دارم و دوست داشتنت را دوست دارم کنارم باش و با این دل مُدارا کن!
