بگو به من زمان مثله باده میگذرن لحظه ها چه ساده میخوام‌به اندازه باشه یه روز گیشه ساکت ساعتم میخوابه ساخته میشه پازل پایان راهه چرا درگیره فردام میشم دقیقه ها فقط ۶۰ ثانیست امروز و بچسب این لحظه ها دور میشن و از یاد میرن گنجه واسه من هر نفس یه جا شادیه یه جا دقدقست گذشته هامو خط زدم ساعته سمی بود عقربش زود میاد میره زود از دست زندگی سخت ولی روزه خوبم هست دوست داشتم دوست داشتن نبود لفظ تهه داستانا نبود تلخ هی کام به کام جام به جام سیگار لا به لای بغض هام کاش لا بغضام نبود حرف نمیدونم چرا قصه سوخت راه زیاد و نصفه جون همه حزبایه دور از بادم امروز شدن حزب پول کوش فرشته ای که بال میزد بگو آمادم واسه خوابیدن بهش بگو بره دیوار بسازه واسه سدایی که تو رام دیدم بگو به من زمان مثله باده میگذرن لحظه ها چه ساده میخوام‌به اندازه باشه یه روز گیشه ساکت ساعتم میخوابه ساخته میشه پازل پایان راهه یه لحظه خوب یه لحظه بد هر جا اسیری بزن به ترک تاریکی با نوره شمع قشنگه آزادی با یه تعمه تلخ شدم یه برده تو زندانه مردم قاضی که بود چشمایه مردم هرکی با لباسه پاره پوره رد شد از این چشم های سطحی یه زخم خورد من ترسیدم در میرم از نگاهه دور و وریا قشنگ تره تنهایی دور از زشتی و دور از بدیا این، آدما یه روز چپه میکننت را بدی مثله برره میخورنت دنیایی که قرق تو فساده یادش نی میگزدن لحضه ها ساده اینجا آخر قصه نی ساده به خودت میای و ساعته خوابه من ساختم از رویاهام یه قصر اما بلندن دیواراش با ترس بگو به من زمان مثله باده میگذرن لحظه ها چه ساده میخوام‌به اندازه باشه یه روز گیشه ساکت ساعتم میخوابه ساخته میشه پازل پایان راهه
