پارادوکس

[ورس اول] روحیم که می نوازد چند نت را نسیمی می وزد بی حس و خنثی چرخ ترانه در چرخشش ریتم گوش های شیشه ای سنگ بودن سیم نفس بکش ترانه مرده ام را فراسوی سو چشم هات صاف کرده ام راه اما اما اما بدان اگاه باش برما تا ابد خوابید کودک خیابان در سرما [ورس دوم] اسارت بوسه عشق بر لبانش زنجیر تعهد در لگامش خورشید بد درخشید بر سرایش خودکار خونین بود از نگاهش من میمیرم اما تو هم زنده نیستی هستی هر ثانیه می رود روبه نیستی شمشیری در قلب زاغ بود سفیدی مترسک از ماه بود