دیده از خلق ببستم چو جمالش دیدم مست بخشایش او گشتمو جان بخشیدم دیده از خلق ببستم چو جمالش دیدم مست بخشایش او گشتمو جان بخشیدم رای او دیدمو رای کژ خود افکندم نای او گشتمو هم بر لب او نالیدم او به دست منو کورانه به دستش جستم من به دست وی و از بی خبران پرسیدم ساده دل بودم و یا مست یا دیوانه ترس ترسان ز زر خویش همی دزدیدم ترس ترسان ز زر خویش همی دزدیدم دیده از خلق ببستم چو جمالش دیدم مست بخشایش او گشتمو جان بخشیدم دیده از خلق ببستم چو جمالش دیدم مست بخشایش او گشتمو جان بخشیدم از ره دخنه چون دزدان به رز خود رفتم همچو دزدان ثمن از گلشن خود میچیدم شمس تبریز که نور مه و اختر هم از اوست گرچه زارم ز غمش همچو هلال عیدم او به دست منو کورانه به دستش جستم من به دست وی و از بی خبران پرسیدم ساده دل بودم و یا مست یا دیوانه ترس ترسان ز زر خویش همی دزدیدم ترس ترسان ز زر خویش همی دزدیدم دیده از خلق ببستم چو جمالش دیدم مست بخشایش او گشتمو جان بخشیدم دیده از خلق ببستم چو جمالش دیدم مست بخشایش او گشتمو جان بخشیدم