نام

اِی نَمِ تازه: از خاک، برون شو برخیز و ببین، اَن در پِی تو بادیه، گُل شد خاکی زِ تمنای تو گِل شد، خامی در طلب روی تو پُر شد رویی زِ خم اَبروی تو روئید، جانی بِگرفتُ سوی دنیای دِگَر شد ... آن زلف دِلارای همچینُ و چِنان را، بگرفتُ زین مَهلکه آن مُلک دگر شد ... این جا ساقی شدی اِی نمِ باران، آن جا چه کنی با دل یاران؟ آن جا که فلک به رنگ آبیست، هر آن که رَوَد در پی یاریست ...