جانه شیرین

ز دستم بر نمی خیزد که یک دم بی تو بنشینم به جز رویت نمی خواهم که روی هیچ کس بینم من اول روز دانستم که با شیرین در افتادم که چون فرهاد باید شست دست از جان شیرینم من اول روز دانستم که با شیرین در افتادم که چون فرهاد باید شست دست از جان شیرینم دلی چون شمع می باید که بر جانم ببخشاید که جز وی کس نمی بینم که می سوزد به بالینم وگر شمشیر برگیری سپر پیشت بیندازم که بی شمشیر خود کشتی به ساعدهای سیمینم من اول روز دانستم که با شیرین در افتادم که چون فرهاد باید شست دست از جان شیرینم