۱۷ سالگی

رفتی و تنها شد دلم خسته ز دنیا شد دلم نیستی و سرد است خانه دریای غمها شد دلم شب ها دراز اند بی تو واهمه سازند بی تو اینجا تمام خاطرات سوز و گداز اند بی تو میترسم از نبودنت دیگر نبارد آسمان میترسم از نبودنت از جان من رود توان گر بروی از بر من با غم بسیار چه کنم گر بروی از بر من با این دل زار چه کنم آی گل من این خانه بی رنگ است گل من دلت ز سنگ است گل من برگرد پیشم دل من واسه تو تنگ است