حرفی بزن

حرفی بزن تو ای درد آشنا می شکنی چرا قلبِ مرا منی که عمری پا به پای تو دویده ام وای منی که جز عشقت ، گلی دگر نچیده ام وای ندارم بُغضی از تقدیر از این دورانِ دور و دیر خدا می داند سپردم هرچه هست هستی به دستت ای میِ مستی خدا می داند