بگذار اعظم

ورس 1 دوباره صدای ساعت روی دیوار // یه قلمه خسته با یه ذهنه بیدار یه کاغذ خالی واسه شروع قصمون // یه حس مرده با یه بغز تو گلوم که همین کافیه خب باز تا دم صبح // نبش قبر کنمو باز خاطراتو تا که ببینم آخه چرا همیشه بن بست // رو به رومه تو جسمم یه روحه مردس سقفه آرزوهامم همش که ترک // مرده بودو رفت اونم به درک بزا عمر بگذره بزا ثانیه رد شه // حرفام قصه نیست واسه لالایی بچه آره بد بختیا منو دوره کردن // من همون دیوونه ی دورگردم که الان گذشته آب از سرم // یه اخلاقه گند از سگ بد ترم میدونی چرا؟ چون بد بختیا فقط واسه ما بود // ما شدیم پای لنگو سنگ جلو پامون که هرکس به سمتم از بخته بد // خنجر زدش که از پشت به من آره من وصلم به دردم // همه زخمام موندن بی مرهم من یه کوهم باشم بازم من // تو این بازی بازم بازندم ورس دو این قصه تلخه اره خیلی وقته خب واقعیت همینه // روز خوش بود مگه چشمام نادیده بگیره الانم که میبینی بدجوری خستم // از آدمای دورم که از خودم پست تر که با منو روزگارم یه جوری وصلن // بی انصاف نه نبودم اصلا منی که ندیدم خوشی تو گذر عمرم // من حتی از عشقمم رو دست خوردم حالا چی مونده برام از رفیق بگم ؟ // نداشتش مرام یا که از مردم بگم که مارو پس زدن // به زیرزمین بودنمون انگ بد زدن ما که نخواستیم شما به ما بالو پر بدین // اصلا نخواستیم یه کوچولو مارو درک کنین ولی چیزی که ندیدی به چشم تهمت نزن // به یه مشت حرف مفت دامن نزن ما که گفتیم 100 بار شکستیم // از اول همین بودیمو هستیم فرقی نکردیم بازم همینیم // از همه خوردیم که الان نقش زمینیم پس تو بگو انتقام از کی بگیرم ؟ // منی که یه عمره با گریه خوابیدم به عشق اونایی که تهمت زدن // قاضی حکم نداد گردن زدن شاید راست میگنو اصلا من بدم // تو خوب باشو بیا بگذر ازم نه واسه دردام مرهم نباش // فقط نمک رو زخمم نپاش