پرستوها

پرستوها سفر کردند از این خاک گرفته غم دیگه چیزی نمونده جز یه مشت خاکستر و ماتم شقایق ها همه زخمی تو بغض خاک می مونن کلاغ عاشقی رو با یه شعر تازه می خونن دلم ترسیده بود از شب ولی خورشید من اینجاست کسی از خاک کورش باز تو این پس کوچه ها تنهاست همه دنیای من ایران غمه ویرونه های هیچه کسی از خاک کورش باز تواین مه قاصدک میشه ... ... ... نگاه آسمون با عشق کویر رو غرق بارون کرد شقایق ها ی تنها رو به بودن باز مهمون کرد پرستوها اگه در کوچ پی آزادی می گردن به بوی فصل نو ایکاش به خاک خونه برگردن غرور قلب آرش بود پر پرواز، تیر شد به مرز عاشقی ها رفت شکوه سرزمینش شد دلم ترسیده بود از شب ولی خورشد من اینجاست کسی از خاک کورش باز تو این پس کوچه ها تنهاست همه دنیای من ایران غم ویرونه ها هیچه کسی از خاک کورش باز تو این مه قاصدک میشه