پنده حافظ

این چه شوریست که در دور قمر می بینم همه آفاق پر از فتنه و شر می بینم هر کسی روز بهی می طلبد از ایام علت آن است هر روز بتر می بینند ابلهان را همه شربت ز گلاب و قند است بوته دانان همه از خون جگر میبینم اسب تازی شده مجروح به زیر پالان طوق زرین همه بر گردن خر می بینم این چه شوریست که در دور قمر می بینم همه آفاق پر از فتنه و شر می بینم دختران را همه در جنگ و جدل با مادر پسران را همه بد خواه پدر می بینم هیچ رحمی نه برادر به برادر دارد هیچ شفقت نه پدر را به پسر می بینم پند حافظ بشنو خواجه برو نیکی کن که من این پند به از گنج گوهر می بینم