چمدون (فت آرون & یمانمون)

مهم نی که ثانیه ها میرن چجوری کاش بشه در بیام از این حالم یه جوری باز حس کنم قلبمو سرد نی بازم یه روزی هرچی بالام دیدم تنهام نی حالی واسه پرواز چمدونو پک کن که برم بگو کجا بالاتره از نوک هرم از کوره در نرم از کوره برم برد و باخت چیه دادا هر دو به یه ور ترجمه بشن همه رمز و رازا قدم برداریم که نفهمن ترسو پاهام بدهی هام به خودمو هم به خدام دارم آوردم قرضو بالا پس میدم درسو حالا نگه دار سطحو بالا چون پایین خبری نیست تو هیچ دره ای تاریکیا ابدی نیست یاد بگیر فقط خودتیو احدی نیست میبینی مشکل زیاد ولی ابدی نیست گاهی میشم محو کارام بدوام درگیر پولو لباس و کفشه پاهام برای رشد باید وقت گذاشت هفته ها پاش یه روز قد نوک سوزن بودن کهکشانا همش درگیر مرحله بعدی مرحله بعدی تهش مرگمه کمین برم بالاتر که تهش پرت شم به زمین ته تهش همین ته تهش همین فریاد، که یکی منو ببینه یعنی خود منو قلبو ببینه روح توی تنو ببینه یه آدم، انسان، همنوع دیگه مهم نی که ثانیه ها میرن چجوری کاش بشه در بیام از این حالم یه جوری باز حس کنم قلبمو سرد نی بازم یه روزی هرچی بالام دیدم تنهام نی حالی واسه پرواز طعم تلخ شهرت فصل سرد غربت هرچی ضربه خوردم شدم ذره ذره محکم لحظه های عمرم که قطره قطره مردن نه برنگشتن عمرا شکوندم هرچی در پشت سر به ترس ندارم فرصت رو به جلو محکم جاش تو قصه هاس معجزه غیر اینو هرکی بهت بگه کسشره این دنیا میزنه زمین نمیده فرجه بهت حقو نمیدنش بهت، باس بشی go getter راهم پر پیچ و خم مثه آرزوهام تنه که قوی باشه خم نمیشه با یه طوفان به فکر رسیدن به مقصدیم دائم تو راه بی خبر از اینکه گذر عمره همین روزا میگذره مثه برق یه چشم به هم زدن یه چی توم عوض نشد اونم عشق به وطن وقتی دلم تنگ میشه و به فکر رفتنم یادم میاد الان شده قصه من عوض دیگه نمیتونم بزنم من زیر همش چون الان بدجوری این دل من گیر صحنه اس تا وقتی زیر پای منه صدا جیغ و دست عقربه ام میشه برعکس مهم نی که ثانیه ها میرن چجوری کاش بشه در بیام از این حالم یه جوری باز حس کنم قلبمو سرد نی بازم یه روزی هرچی بالام دیدم تنهام نی حالی واسه پرواز