بدمست (فت داریان)

میگه شیرینه زندگی قرص من بد تلخه دیگه از خودم از تو من حوصلم سر رفته میگه برو من هستم پشتتم خدمتت در بستم من بهش میگم برو، برعکسم هرکی داد عشق به من از دست رفت بهم میگه چرا، عوض شم میگم هرچی هستم هست از قصدم بش میگم نمیاد کاری از دستم یه کصخل شاعر بد مستم من رفتم تا تهشو برگشتم هر لحظه ام هنوز باهامنو نگذشتن توی هر دفتر همش نقطه سر خطم به تصویر کشیدم عمرمو بعد رفتم میگه شیرینه زندگی قرص من بد تلخه از خودم از تو من حوصلم سر رفته این فصلم بگذره ثلث من بد تر شه هی دور شدم از خودم فاصله کمتر شه مثکه تلاشامون بیهوده بوده عمری در زدیم ولی کی خونه بوده تو رو نمیبینم مهم بیرونمونه همه مهمونیم تو این دیوونه خونه فرار میکنم هربار میدوئم میزنم درجا گهگاه میبندم من لب هام لا به لا میزنم من حرفام خط باز میکشم من هربار دورم شعاع مثه پرگار تنهام، ولی نه که تنهام کل کوله بار همراهم فردا رو بزار واسه فردا زندگی بکن الان الان رو بگیر توی دستات میگیرنش ازت هر آن میگه شیرینه زندگی قرص من بد تلخه از خودم از تو من حوصلم سر رفته این فصلم بگذره ثلث من بد تر شه هی دور شدم از خودم فاصله کمتر شه آزادم من در حال پروازم و بالهام باز تر دور دنیا گشتمو باز جا اول خونه کجاست من کجا آوارم من