بی پناهی

همین قدر خسته و تنها بدون حتی دلداری مسیرو با خودم بردم یه جا که پا نمیذاری خودم رفتم دلم پیشت همه گفتن چه بی احساس ولی هیشیکی نمیفهمه چه رازا پشت این اشکاست تو دور از من من از تو دور از این بدتر نمیشد که نه من چشماتو بوسیدم نه دستامون یکی شد که بی پناهی نکشیدی قدر آغوشو بفهمی دل تنگت منو میخواد ولی قهری ولی قهری من این گوشه ی دنیا چه میدونی چه سخته تو اون گوشه ی دنیا پر از راه نرفته پر پرواز کی شد مشکی چشمای پاکت که اینجور گوشه گیره خلوتم کرد سرد و ساکت بی پناهی نکشیدی قدر آغوشو بفهمی دل تنگت منو میخواد ولی قهری ولی قهری