بودی یارم (فت هومان)

سپی خلسه، غمای قدیمی پنجره رو باز میکنم که دودا بره بیرون میشه پنجره باز همه دردای مردم شهر تو یه قاب توی دستای باد بوی سیگاری که میکنه بام تسویه حساب بعضی چیزا رو سخت میشه گفت خیلی چیزا رم نمیشه داد تغیرش خب مث، مثِ حس من به شما یا که ریه هام جمع میشه تووش سمه مُدام دلو تقدیمتون میکنم سهمِ شما واسه بابایی که راضی نبود کج بودش کلاهم هیچوقت قاضی نبود یکی دیگه ام سلامتی ناظمم که زد چکو وقتی که نیازی نبود نه، نیستش فرصت زیاد تا که یه روز از رو خاکم گل در بیاد یکی بکشه یه مغز بشه باز شاید اون روز خب بفهمن ارزش ما رو بودی تو کنارم بودی یارم ولی چشمام خوابن انگار تووی یادم، دوره راهم ولی گفتی به من بازم بسپار من کجا ام، تو حبابم فقط تو میدونی حالمو هر بار با تو بالم و پرواز فک نمیکردم که بی کشور بمونم دور دنیا برم فقط یه شب بخونم وقتی، شنبه بدم و یه شنبه خوبم آخه تا کِی میخوان رویا هام به چپ بمونن پره خستگی تنم انگار بیست و پنج ساله دارم وزنه میزنم ده سال نیفتاد علف از لبم ولی قسم به این چتی هام که هرز نمیپرم میگن داش سپی نیستی تهران هستم و ندیدتم هیشکی انگار هست صدام اگه تصویرم نه خوبه ولی خیلی از من مشتی تر هس همونا که واست خرج میکردن پول آژانس و بعد پیاده گز میکردن میدونم که یه رو بر میگردم امیدوارم چیزی مونده باشه وقتی رفتم بودی تو کنارم بودی یارم ولی چشمام خوابن انگار تووی یادم، دوره راهم ولی گفتی به من بازم بسپار من کجا ام، تو حبابم فقط تو میدونی حالمو هر بار با تو بالم و پرواز فاز منو تویِ تاریکی ها دریاب که بین ما این آب باریکه ها دریاس جای بابام خالی که اون لا به لا ها با حالی بهم گفت اخه پسر بد واسه من چرا میخونی تو پدر من اونم واسه منی که موندم تا انتها باهات حتی وقتی تِر میزدی توو امتحانات بابا اشتباهات واقعا اونقد نبود بخونم اون ورسو برات پشیمونی هام دیگه فایده نداره که این فازه مستیم دیگه هایده نداره دینمو دادم واسه عشق به خدا که اینم دروغی نباشه شکل دعا توی مغزم هنو پر فکر و سوال اخرش که چی با این سنه کجام مردُمم، واقعا دوسم دارن یا که میخوان کنن زودتر خاکم بودی تو کنارم بودی یارم ولی چشمام خوابن انگار تووی یادم، دوره راهم ولی گفتی به من بازم بسپار من کجا ام، تو حبابم فقط تو میدونی حالمو هر بار با تو بالم و پرواز