ی ساله

یه ساله که نیستی و بی‌تابتم دارم کم میارم دارم می‌بُرم جای هردوتامون دلم تنگته جای هردومون از خودم دلخورم خودم پای این زندگی سَد شدم دو دل بودنم عشقو از من گرفت صبوری می‌کردی و لبخندِ تو همه اشتباهامو گردن گرفت پشیمونیام دائم از هر طرف روی زندگیم داره دَس می‌کشه آره راه میرم، می‌خوابم، ولی مثِ مُرده‌ای که نفس می‌کشه همه‌چی به سمتِ یه ویرونه رفت روانی شدم توو این فصلِ سرد نبودی و دنیامو نحسی گرفت منو دوری از تو خرافاتی کرد یه ساله که نیستی و بی‌تابتم