دریا

لو وِ دِریا نِشتَرُم مِه تک و تنها تا چراغ قایق تو بَشه پیدا اسمتم نوشته رو ساحل قلبُم کجایی تو کجایی کجایی تو کجایی کجایی که خودُم دورت بگردُم کجایی تو کجایی کجایی تو کجایی کجایی که خودُم دورت بگردُم رفتی و ندیدنت بِیمه چه سختن تقصیر هیچ کسی نَن این کار بختن مِه که هر جمعه پسین سر قرارُم لو وِ دِریا پا نَهُو چشم انتظارُم مه که هر هر جمعه پسین سر قرارم نه که با مِه قِیض بَشی طاقت ندارُم کجایی تو کجایی کجایی تو کجایی کجایی که خودُم دورت بگردُم کجایی تو کجایی کجایی تو کجایی کجایی که خودم دورت بگردم طاقت حرفُن ِ مردم خیلی سختِن تنهایی قدم زدِن تو محْله رفتِن خیلی سالِن که تو رفتی بِیمه انگار همی دوشِن دل مِه شلال شلالِن مث فواره نجوشِن کجایی تو کجایی کجایی تو کجایی کجایی که خودُم دورت بگردُم کجایی تو کجایی کجایی تو کجایی کجایی که خودم دورت بگردم