بازم نوبته رقص قلمه بنویسم از تو و نقش بدنت فقط یه مسئله پیمان مسته از لبت واسه همینم تو دستات حبس ابده جاذبه رو نمی خوایم تا واسه همیم دورشیم از بدی های زمین و به یاد وسوسه های قدیم بریم اونور سرزمین های عجیب بریم توش بسازیم کلبمونو از همه قایم کنیم غصه مونو بقیه هم دیگه دور بندازیم نشون بدیم عرضمونو پاره پوره کنیم پاسپرتمونو بریم یه جا بزرگ کنیم شاهدختمونو شعری که دوست داره رو تا صبح بخونو پیش منم بعد صد تا سال خل بمون تو ما غرقیم تو افسانه ها دوریم از سایه ها رقصی تو دستای باد ما غرقیم تو افسانه ها دوریم از سایه ها رقصی تو دستای باد حتی وقتی توت یه تامپونه باز سکس باهات هست برام افسانه وحشی تریم هر بار هی ولی در نمیره این افساره نه کوچولوی معتادم با تو میشه خل آدم مواظبتم بهت قول دادم حتی وقتی گرفته این ششه نفسم بهت, نزدیکتر از حس شیشمه دنیا روزارو نصفه میشمره بس که تند میره بات غرقم کردی شدی نجات حتی وقتی میزدم عق رو سن میگفتی عشقمون جاودانس ققنوسه در میاد یه روز از خاکستر بچمون دختر یا پسر ما غرقیم تو افسانه ها دوریم از سایه ها رقصی تو دستای باد نمیشه تنهات گذاشت حتی یه روزا الان که عادت کردم زیاد به بوسات هنوزم زول میزنم بهت خوشکم میزنه انگار خیرم به چشم مدوسا به دوستات بگو پ بکشن دورتو خط هنوز تو جمعا میدم پزتو بد هنوز نورا کمه واسه میگرن و سرت میارم دم تخت قرصاتو شب هنوز دوست دارم برا من بیاری سنگ دیدی بودش بالاتر از سیاهی رنگ وقتی همو داریم بگو چی داریم کم با الکله که میده سیگاره طمع همه زندگیم وصفت رو دوتا بیت شعرام کنارت پر رنگ تونالیته تا آخر این قصه بام کاشکی باشی که نبودت واسه ی من پاشنه آشیله ما غرقیم تو افسانه ها دوریم از سایه ها رقصی تو دستای باد
