خواب و خیال

 Mostafa Abedi – Khab O Khiyal مصطفی عابدی بنام خواب و خیال : خوابی بود و خیالی، ما را روزِ وصال رفت از یاد و تَبَه شد، حال آن خواب و خیال روزی دلکش و خرم بود، فارغ خاطرم از غم بود بر گل از نم فروردین، لرزان قطره ی شبنم بود وه زان حُسن و جمال، وه زان حُسن و جمال جان را نشاط و مستی، از روی تو بود دل را امیدِ هستی، بر موی تو بود ریزان ز شاخه سوسن ها، گل ها بر سر ما لرزان زعشق و بی تابی، هر دم پیکر ما ای کاش دامانت را از کف نمی دادم چه شد آن وفا چه شد آن صفا ز چه از چشمت افتادم چو گذشته ها به برم بیا، که دهد غم بر بادم خواهم بار دیگر با تو به صحرا رفتن غم ها از دل بردن، خوش به تماشا رفتن ای رفته بیا تا نروم از دست کین زخمه ی غم تاردلم بشکست ای رفته بیا تا نروم از دست کین زخمه ی غم تار دلم بشکست