کل مه (فت راماکو)

تو که پُره دلت بازم زنگ بزن اشک توی چشت بام حرف بزن همیشه تقصیر من میگفتی خودت بم مگه میشه اصن فرشته ها بد بشن تو که پُره دلت بازم زنگ بزن اشک توی چشت بام حرف بزن همیشه تقصیر من میگفتی خودت بم مگه میشه اصن فرشته ها بد بشن زدم دلتو الان تو بدترین حال مینویسم شعرتو من بدم بگایی باز میبینم از چش تو عوض نمیشی تا عوض نشه فکر تو یه شیشه نصفه لخت تو دستت پشت گوشی گریه کن می دونی ازت دارم صد تا آتو تو برف راه بریم متر میکنم قدماتو حوصلم سربره گرم میشه سرم با تو با هیشکی مزه نمیده تو تهران فقط باتو تو که پُره دلت بازم زنگ بزن اشک توی چشت بام حرف بزن همیشه تقصیر من میگفتی خودت بم مگه میشه اصن فرشته ها بد بشن تو که پُره دلت بازم زنگ بزن اشک توی چشت بام حرف بزن همیشه تقصیر من میگفتی خودت بم مگه میشه اصن فرشته ها بد بشن تو که پُره دلت بازم زنگ بزن میکنم فراموشت اگه بدم او دی یا کف خونه خونه یا تو وان رو تونی میزنه غریبه تلافی کن رو خودی من صد تا زخم یادگاری که دلیلش تویی نگو گرده زمین تا وقتی دلم نمیاد بلدی تو بزنی تا وقتی آرومم به اشک گونم زول بزنی می دونی میبازم فقط میزارم تو ببری ندارم تنفر تا وقتی مثل خود منی من که از همه بریدم نه بسه گره نمیخورن موهام دوباره تو دستت میبینم نوشتیو گوشی میشه بسته جواب نمیدم و میشه صدتا تیکه قلبت رفتی و الان باید خنده هاتو ببینم میگفتی بمون اگه دلت میخواد نمیرم غرور لعنتیمو نمیشکونم همینم منتظر بودم بیای حتی اگه بگی نه تا وقتی پر دلت به من زنگ نزن اشکاتو دیگه به اسم من نزن همیشه همینه وضع میگفتی خودت بهم یه روزی میرسه این ستاره ها محو بشن تو که پُره دلت بازم زنگ بزن اشک توی چشت بام حرف بزن همیشه تقصیر من میگفتی خودت بم مگه میشه اصن فرشته ها بد بشن