جان بر لب

رشته ها چون شد برون از دست و سکان نیز هم میرود از خلوت دل عشق و ایمان نیز هم درد ما از چرخ گردون است و رنج ما مدام تا ابد پایان نمی یابد، درمان نیز هم هرکه آمد دایه ما شد ز دست ما گرفت آشکارا هستی مارا و پنهان نیز هم سفره ها شد خالی از نان جای نان خون می خوریم ما ز دست خویش و بیگانه ز مهمان نیز هم بس که ما گفتیم و کس نشنید حرف از دردها بغض فریاد از گلو آمد به لب جان نیز هم شد تباه از جهل و از بیداد ضحاک زمان آن شکوه وآن اعتباری مُلک ایران نیز هم