مرفین (فت ونک)

بیا ببین یه تار موی تو با دل من دیوونه چیکار میکنه من با تو هرجا میرم انقدر جذابی یه شهر دو تا چشماتو نگاه میکنه نمی دونی که جادوی توو چشات خاک روی زمینو طلا میکنه لبات مثل مُرفینه و آخر خودت نمی دونی چشات همه دردارو دوا میکنه اگه منو یه ذره دوست داری بیا من واست تهرونو فرش میکنم من واست یه شهرو خبر میکنم برگرد من واسه چشمای تو خرج میکنم اگه منو یه ذره دوست داری بیا من حتی با فکرتو حظ میکنم من با خیال تو نفس میکشم با جای خالیت شبا مست میکنم یه روزی ازم نخواه که برم تو که شدی سنجاق به دلم دورت می گرده عشقت ببین با من چه کرده عشقت یه روزی ازم نخواه که برم تو که شدی سنجاق به دلم دورت می گرده عشقت ببین با من چه کرده عشقت اگه منو یه ذره دوست داری بیا من واست تهرونو فرش میکنم من واست یه شهرو خبر میکنم برگرد من واسه چشمای تو خرج میکنم فقط حرفی لب و دهن بهم زدی همه جوره همه رقم شدی همه غمم هر موقع خواستمت دورو برم هوست کردم شدی کَرم نبودی و فکر کردی با خودت همه خُب کور و کَرن ولی آمارت می اومد همه طرف تو که دوست داشتی این پسر شرو تخس بودو سرعشقت دعوا میکرد توو فکرش پرواز اصلا تهرونو بی تو نمی خوام پَک گُلو تنهاییامو از اتاقمم بیرون نمیام همه ی این شهرو با هم خاطره داریم لعنتی چرا نمیای اگه منو یه ذره دوست داری بیا من حتی با فکرتو حظ میکنم من با خیال تو نفس میکشم با جای خالیت شبا مست میکنم