منو ۴ باق

غروبِ چندمه بی تو من اینجا سردو‌ حیرانم!؟ میونِ قهوه ی تُرکو تبِ بیتابِ سیگارم به یاد عطرِ دستِ تو تو جلدِ چندمه هاوزر تکو تنها, بدونِ تو تنِ تاریخو میکاوم منو چارباغ, چهار صد ساله که تنها منتظر موندیم تو عمقِ نخ نمای پل تو فکرِ زنده ی رودیم سکوتو یک غمِ تاریک به یادِ واکمنِ شبگَرد تو فکرِ خوابِ lady in Red یه رقصِ cheek to cheek باشب همون کافه, همون تکرار ولی N سال نزدیکتر ! همون چشما, همون لبخند ولی یک میز اونور تر ! منو رنگ نگاه تو توی فنجون تاریکم همون چار باغ همون سنگفرش ولی صد بار ساکت تر