یه مرد ساده خوشبخت روزی که وقت سفر شد امد فرشته مرگش از عمر رفته خبر شد انجا فرشته نشسته با کوله ای ز گذشته بنگر که حاصل عمرت این کوله بار تو گشته گفت این شقاوت تلخی است بر مرد عاشق دنیا من پای بند زمینم در فکر رویش فردا ان مال و مکنت من کو ان جلوه ها به کجا رفت ان خانه های طلایی چون هستیم به فنا رفت گفتش فرشته زیبا این سرنوشت نوشته است بگذر تو از همه دنیا چون هر چه بوده گذشته است گفت پس چه مانده ز عمرم گفت لحظه های گذشته هر بهره ای که تو بردی در کوله تو نوشته از بند هست رها شو خود را ز غصه جدا کن هر لحظه لحظه صفا بخش با لحظه لحظه صفا کن از عمر رفته هر کس یک کوله ماند و باقیست اکنون که موقع مرگست این کوله هم ز تو خالی
