پروا

Intro: تنها راه برای انجام دادن کارهای بزرگ اینه که اطمینان به خودتون رو هرگز از دست ندین یادتون نره که ادامه دادن، ادامه دادن این Marathon کسی که هستین رو میسازه... Verse1: (صفر دو یک) دلو دادم بره دستشو به باد تو شب ماه و نگاه پره پرواز فرشته ها نمیرسه امواجت به موج ما برسی به ته خط نزنی درجا تو یجا جیبام سوراخ بود و چیزی واسه خوردن نداشتم و پام کردم قهوه ای جردن امو از کف طهران اومدم Canada هوا سرد میشه ولی بدون گرما ام خوبه میرسی یروز از عرش دایی به فرش خونه گرونه میکنی ۱۰۰ تا دیگه خرج طبیعت بزرگ حس به تو داده بگو بینم زخم شدی از بهشت فرستادت؟ دورم زیاده از خانومای در حد فیگور پرفکت پیشم میشینه با لبخند کمر باریکه مثل رولش من یکیشونو میگم مژه هاشم مثل طاووسه میگه ممرض تو چقده خوبی انرژیت مثبته توی راهم مثل نوری کنارم بودی واسم مثل کوه صبری میگی بیبی واسم بالاترین جای قله بودی کسی با ی تتو لات نمیشه یه روز باشگاه بری بازوهات باد نمیشه بهتون گفته بودم ممرضا لاگژوری عه نه لاکار نمیره پره حرفه تو سرش Chorous: ممرض آدم نمیشه چشماش بازتر که میشه لباش بسته میشه ولی حرف که میزنه همه طرفدارشن کل طهرانو پسر از راست بگیر تا چپ همه طرفدارشن همه طرفدارشن Verse2: انقدر گریه کردم توی کوچه موچه ها لاتا اشک نمیریزن پای درختا سرفه ی زیاد وقتی میخونم جنس دیگه نمیخرم پشت خونه مونه ها بکشم چشام روزو شبا بازه باید که برسم این حرفام تموم بشه محمدرضا یه دل سیر تلافی میکنه این زندگی که زود بره زیرش اصلا اون بی روحیس آبی نشه ک* توی کی*ش نیک پنجه تو وگاس خوشحاله پسر تو لیموزینش حالا میخوای باور نکن چشمت نزنن بزار قضاوت کنن تازه میرسی به تجربه ی ۲۰ سال پیش من طجریشم تمومی نداره طهران داره میشه خط بعدی این ترانه رو گوش که کردی تازه آهنگ ۱۰۰ باری تمرین شده Bridge: شاندیز برا منم غذا کبوتره بریز که ببره پسر دافت دمه دره پیشم میموندی بودی اگه تو لایقم یه ذره چقدر اعصابم خورده همه چی کار طبیعته Chorous: ممرض آدم نمیشه چشماش بازتر که میشه لباش بسته میشه ولی حرف که میزنه همه طرفدارشن کل طهرانو پسر از راست بگیر تا چپ همه طرفدارشن همه طرفدارشن