روی ماهه تو (فت رایکا)

تو این دنیایی که کوچیکه بزرگ شدیم ماها باهم تا اون روزی که گفتی باید برم ، اینجاس اخره خط خاطرمون مثه یه عطر ، مثه موزیکه میمونه تو تنت ، گرم ، مثه هودمیمه تا که شاید یه شب ، باز تنت رفت اگه بازم دلت گرفت زنگ بزن تو بهم ، مثه قبل سره شب بگو منتظرم میمونی تو تا دوباره بیای ، باز تو بقله من دستتو حلقه کن ، دوره گردن من لباسمو درار ، باز تو از تن من شاید دوباره اومدم تویه خوابه تو مثله اون اولا دوباره با یدونه شاخ گل بقله من مثله اسمون واسه تو بزار تو بقلم دوباره اون رویه ماه تو روی ماه تو روی ماه تو بزار تو بقلم دوباره اون روی ماهتو هیچی نمونده ازم جز یه دله تنگ ، یه ساک پر ، که پره لباسه و ، یه تلفنی که فقط توشه شمارتو ، یه راهی مونده که تهش فرودگاه امامه و ، هرچی میخوای اسمشو بزار اصن بگو دیوونه شده یا بگو بگا رفتم همه تویه این شهر منو میشناسن ولی هیشکی اسممه منو مثه تو صدا نزد کنارتو بودم همیشه مثله پادشاها خاموش میشد همه چراغا میخوابیدم تویه بقلت توام میخوابیدی اروم تویه لباسام دستات دوره گردن من گره میخورد مثه کراوات فاصله نمیومدش به ماها هرروز از دیروز بیشتر میشد خاطرهام بات کنارت بودم من چه تویه پایینش چه بالاش شاید دوباره اومدم تویه خوابه تو مثله اون اولا دوباره با یدونه شاخ گل بقله من مثله اسمون واسه تو بزار تو بقلم دوباره اون رویه ماه تو روی ماه تو روی ماه تو بزار تو بقلم دوباره اون روی ماهتو