راه نرفترو چه زود برگشتی قلب شکستمو تو باز شکستی پژمرد گل برگ این گلی که با هم کاشتیم خاکستر شد خاطراتی که داشتیم هر بار رفتی از یادم بازم بازم اجازه دادم که برگردی کنارم کنارم روحم شد روشن از پُلی که میسوزه قلبم پُر از ترک به صافیه فیروزه بخشیدنت از قصد کینه بیهوده مرهم اگه هست پس زخم هم بوده هر بار رفتی از یادم بازم بازم اجازه دادم که برگردی کنارم کنارم خواستم دست از تو بردارم من چرا امید دارم پس هنوز که برگردی یه روز آخر رفتم بی تو باور کردم میشد اما نه که برگشت شاید هر بار رفتی از یادم بازم بازم اجازه دادم که برگردی کنارم کنارم
