میوه مامنووء

شیشه ی عمر ترک خورده ی تنهایی من ای غم بی خبرم ، نیمه ی رویایی من بغض نامرئی چشمان شب آلوده ی من مست و بیمار توام ، میوه ی ممنوعه ی من حیف ، میروی دامن کشان عشق بی تو میمیرم بمان ای حسرت زیبای نا آرام قلبم کی ، میرسی جانم بیا من شهر ویرانم بیا ای بی خبر از حال طوفانی چشمم مرا به گریه میکشی در این صدای باران صدا نمیزنی مرا دگر از این بیابان بدون تو نفس نمیکشم خدای دورم گمان مبر که زنده ام نگو ! نگو صبورم حیف ، میروی دامن کشان عشق بی تو میمیرم بمان ای حسرت زیبای نا آرام قلبم کی ، میرسی جانم بیا من شهر ویرانم بیا ای بی خبر از حال طوفانی چشمم