باده ون

من به خدا گفتم که اون حقه منه میدونی من عمرمو پاش دادم چه شبها با دعا گفتم تو قسمت کن که پاش میدونی با دنیا در افتادم بهش گفتم خدای من اگه عشقم نیاد تا اخرش مثه خودت تنهام اگه حتی دلش رفته میخوام حال دلش خوب باشه اخ یخ کرد یهو دستام بعده اون دیگه دنیا باهام قهر کرد تموم لحظه های عمرمو زهر کرد منو انگشت نما و شهره ی شهر کرد یه جور گفت عاشقم که خدا باور کرد یکی پرسید چرا بی وقفه غمگینی مثه من شاد نیستی و بریدی دم گوشش گفتم اخه عزیزه من دلیلش اینه تو به عشقت رسیدی از خدا پرسیدم چرا هرکی که باوفاتره هر کی که ساده تره تنها تره که هر چی گرگتر باشی خاطرخواه بیشتره دیگه این حال نابوده منو کی میخره اخه قربون اون عدالتت یکاری کن دلم اروم بشه از سرم بیرون بره اون خاطرات یوقتایی نفسم انگاری بند میاد دیگه به تموم عالم شدم بی اعتماد ...