صدا (دیناتونیک رمیکس)

تنها صداست که می ماند و مام با اون صداهه که می مونیم شاید خودمونم نه ولی تویه قلب بقیه, تویه فکر بقیه من هستم تا صدام زندس که این من بدون شعرام نصفس تاریکم بشه توو این دل باز قصه س پس روی این واژه ها میرقصم کامل نیستم ولی عاشق این نقصم می نویسم تا باشه این نفسم عاشقونه باش به دونه ما تا شکوفه باز شه روی ماه بشی خونه ای که داره بوی باغ حتی تویه تابستون داغ نمیخوام دنیای خاکستری و که از هنره همه ما آبستنیم بچه ای که میادش هر روز به دنیا تویه سادگی مرموزه صبحا از یه موجود مغرور دو پا که میره هر روز از رود به مرداب جاودانن این دست نوشته ها میرن میشن یه روزی سقف بهشت ما این صدا صدا صدا صداست که با ما تا انتهاست و از ما جاودان ماند دلا دلا دلا دلا باز میرقصن با ساز و آواز تا جایی که این جانمان خواهد این صدا صدا صدا صداست که با ما تا انتهاست و از ما جاودان ماند دلا دلا دلا دلا باز میرقصن با ساز و آواز تا جایی که این جانمان خواهد این صداست که تکرار میشه تویه زمان داره انگار ریشه وقتی کل دنیا زندان میشه این همه حس میاد یه جا پیشت همه چی مُردنیه جز هنرمون صدا فکرامونن که میشن موج تو سرمون آره پُررو تره اون از این زمان قاتل چون که نمیشه خاک کرد این حرفارو با گل نه، آره میخوام صدام اکو داشته باشه حتی واسه اون لشی که میخواد یه ربع به دو پاشه میخوام برم تو تاریخ جا لش زمونه هر چقدر سوخت داشتم باز تش چه ارزونه واسه اسطوره شدن مثل فروغ و شوپن میخوام وقتی مردم صدام زنده باشه شاید از خواب سنگین جایی پلکی وا شه پس میخونم من از عشق و نفرت که این هر دو حس یه حس بکرن واسشون باید این پیکو سک رفت این صدا صدا صدا صداست که با ما تا انتهاست و از ما جاودان ماند دلا دلا دلا دلا باز میرقصن با ساز و آواز تا جایی که این جانمان خواهد این صدا صدا صدا صداست که با ما تا انتهاست و از ما جاودان ماند دلا دلا دلا دلا باز میرقصن با ساز و آواز تا جایی که این جانمان خواهد