اگه چند وقتیه داخل سفینه ام توو دنیا ندیدم خوبیو کسی بم نگفت حقیقت من بازم همینم میرم سریعا انگار بود همین پریشب گفتم دیگه تورو نبینم داخل سفینه ام توو دنیا هزینم زیاد رنگا رو دادم رفت سلیقه ام سیاه ستُ مصرفم الان داره شدیداً میگاد نمیدونم دلم چیو دقیقاً میخواد شاید باید آدمارو نبینم یه سال کسی نمیده منو از این وضعیت نجات برام سخت تر از بردن تسلیم شدن همه میزنن کسی نی که تضمین کنم بت میگن جوگیر شدی می خوان تحقیر کنن تورو برسیم لابد می خوان تعریف کنن واسه همه به نظرم فقط باید خندید بلند تو سینه ها قلب نیست نمیبینن مرضاشون بدخیم شده فقط بلدن به من و تو تجویز کنن تو خیابون آدما رو بشناس باحالا یه کلبه ی چوب توی کانالهای تنهایی پول بده بالا همه سوالات بده بره هر چی که سوخت دادی تا حالا میدونم چند ساله دویدی از حمالا بریدی دوست داری در بری جایی نی یه داروی خوب میخوای دائمی بنده پاک همه کاهنیم تا قدرت رسید همه گاییدیم ... میدونم دنیارو گاییدیم... این حقته که بخندیو دنیارو جدی نگیریو آینده رو ندی دست بادو باشی رو به راهو یا ریشه میکنی سریع توو عمق خوابو که خط قرمزه یه خط باریک بینشه منتظر مِی دِیه پَ روز پِی دِیه عشق و حال و کیفته روشن چشمته میرسی به خواسته هات امروز روز بردته همین امروز بردیو من بازم رسیدم به همه چی اگه دورم پر از آدمای خوب باشه کلا دیگه مصنوعی نمیشه گلم کافیه آدما اگه خوب باشنو اینجوری راحتمو بد نمیکنه حالتمو گفتم که پایتمو اِی آدمیت سفارتمو
