شک

من دیگه شدم آدم چشات عقلمو مثه قاصدکا دادمش به باد این شکای توام واقعا اشتباس هی میبوسمت ولی نمیزارمت کنار نمیدم یه تار موتو نمیدم یه تار موتو به هیچکسی نه توو این جمعیت من چشامه رو تو نمیدم یه تار موتو نمیدم یه تار موتو به هیچکسی نه توو این جمعیت من چشامه رو تو قصمون از اون قصه ها بود زمین خوردیم مثل بارون تا میدیدی دوتا فنه منه میگفتی انقدر نده به این جنده ها رو چی شد که حالا کینه کردی احساستو کردی جیره بندی عشق چیه ع ش ق علاقه ی شدید قلبی من موندم الان با این دل خمارت حتی نمیشناستت دیگه آیینه اتاقت یه جوری برات انقدر راحت بود گفتی نه با نیش خند با ابرو یاد گرفتم مثل ماه دوستت داشته باشم حتی اَ دور من دیگه شدم آدم چشات عقلمو مثه قاصدکا دادمش به باد این شکای توام واقعا اشتباس هی میبوسمت ولی نمیزارمت کنار نمیدم یه تار موتو نمیدم یه تار موتو به هیچکسی نه توو این جمعیت من چشامه رو تو نمیدم یه تار موتو نمیدم یه تار موتو به هیچکسی نه توو این جمعیت من چشامه رو تو تا حالا شده یکی و بخوای نخواد تورو تا حالا شده اونی که میخوای پیشش بمونی بگه بزار الان برو تا حالا شده بگی کص خار همه چی اصن انقدر غصه بخوری تا سیر شی نه ندونی میری برا چی اَ قبل تا حالا شده بفهمی تورو هیچکس نمیفهمه تا حالا شده یه آدم برات بشه یه بغض که هیچ وقت نمیشکنه تا حالا شده از دست خودت بخوره بهت بر تا حالا شده اونی که بهت ایمان داشت بکنه بهت شک