یه روز کار میده دستم این باد کلم مقتول خودمم قاتلَم من بزنید حاضرم من زورم کمه ولی حافظم نه محاله جا بزنم من شیر مادر بوده جام زهرم در محفل مستان جامه کندم وای به حالتون اگه پابشم اومدم قضیه رو از قال بکنم حتی این شکممو پاره کردن دیگه رفته ضامنم در یه انفجار وسط چاه نفتم هنوز یه عده آدم جاهل هستن که ظاهرو میبیننو باطن اصلا به تاریخ افسانه اضافه کردن که این ناشیا حالا قاب عکس شن تو رپ صداشون کنید مالک اشتر به مقصد نمیرسه بار کج نه اینم یه هدیه ی #ناقابل از من به شریکای دزد تو این قافلن مردامون از نامردا حاملن پس هر چی زدم بهت ناز شصتم اصلا وقت باختن نبود به پام تصویر توی آینم نموند اصلا وقت باختن نبود اونا منو نشناختن هنوز اصلا وقت باختن نبود بزن قول میدم که وایسم توو روت نه وقت باختن نبود اونا منو نشناختن هنوز مستم من از باده مستم تو این سکانس جذاب نقشم لبریز شده کاسه صبرم حرکتی کنی میره روی ماشه دستم به خوردت میدم یه روز عاقبت سم میشم اسباب زحمت یه سربازی که شده معاف از رزم جنگو نمیده دیگه یاد بچش هی بگیر واسه معارفش جشن این کتابو اصلا کی مطالعش کرد شده با خودم معاملم فسخ ول کرد منو، کرد مهاجرت رفت اونی که خودشو داده از دست انداخت یه بچه نارسم پس اون بچه ی نارسم من نابغم از نطقم با شرب آب زم زم هوا گرم طبع ذائقم سرد بزنین حاضرم من درست بزن همون جای زخمم (فعلتون فعلو مفاعلن فعل)
