شبو دوس دارم (فت زیتون)

دریا موج میزنه شب تا صبح برگا خشکن رو ابرا اوج میگیرم خالیه مشتم دیدم فردا مرد منم زدم امروزو کشتم بشه برفا ذوب شبو دوس دارم شهر خوابه فقط فکره خودم همرامه روشنم ، ولی چه فایده چون تنها چیزیکه تاریکه فردامه زخمارو بستیم و هی باز کردیم با رپ دردامونو ابراز کردیم چشمام غمگینه پلکام سنگین شده همه خوشیامون امسال تعطیل مگه نمیگن نمیمونه ماه پشت ابرا چرا ماه ما هرشب پشت ابراس ولی دیگه بیخیال چی و چرا شدیم چون جوابه سوالمون ، مشته هربار کی میدونه آخرشو من که نمیدونم شنیده بودم درا بسته نمیمونن ولی درا جلو ما چارقفله بود زندگیم عین موهام آشفته ذهنمو روی هر ریسکی بستم من میدونم میتونم ولی خیلی خستم کسی ندیده چشام چقدر کبودن موندم حتی وقتی پیشم نبودن رو سقف اتاقم ستاره کشیدم کل شب ولی ماهشو ندیدم من که ستاره کشیدم پس چرا ماهشو ندیدم ستاره کشیدم من از خواب پریدم بعد یهو از خواب پریدم داشتم میکردم مرور شعرامو پر میکردم از غرور چشمام انگار میخونم یه جای شلوغ انشامو دلم میگه میکنم طلوع امسال من هر شب تو خواب میرم رو سن ولی عددای جدید هی میرن رو سن فکر نکن دارم داستان میگم من مسیرم سخت بوده میدم بو سیل دریا موج میزنه شب تا صبح برگا خشکن رو ابرا اوج میگیرم خالیه مشتم دیدم فردا مرد منم زدم امروزو کشتم بشه برفا ذوب، فرداش بردم میگی چرا سخته ، الماس ندیدی یه دره رو قبل یه پرواز ندیدی کارما کدوم گوری بود وقتی همه ش خوبی کاشتم پس داد پلیدی هربار همینه ، آخرش خراب همه میگن همه ی باورت سرابه هرچند که سخته ساختنش برام ولی مرد نیستم تا تهش نیام دریا موج میزنه شب رو ابرا اوج میگیرم خالیه مشتم خالیه مشتم