جانه من (فت امین کنان)

“هایجک” مرو مرو تمام من مرو تمام جان من بمان بمان کنار من بمان مرا صدا بزن عشق عشق آی عشق سهم من بودی بیا دستامو دستت کن بیا عشق من بودی بیا چشمامو میان کن بیا کنارت حال من خوبه بیا دنیامو وصلش کن بیا تویی که جان من بودی بیا این نیستُ هستش کن بیا “امین کنعان” کام شب را به اسارت بردم راه برگشتن باز است آه افسوس افسوس قایم جنس غرور و غزل و تنهاییست