ادامه سابق (دژ کامیار رمیکس)

آخر بغض من پیش دلت جاماند بی تو آدم سابق نشدم من دگر عاشق نشدم بردی هوای مرا حیف که ماجرای قبل نشدیم ما برای هم نشدیم بردی تو جان مرا پر پر کردم گل باغ غرورم را تا در دستان تو باشد دل تنها چنان کشتی دل غرق نگاهت شد که رفت از یاد من غم های این دنیا پر پر کردم گل باغ غرورم را تا در دستان تو باشد دل تنها چنان کشتی دل غرق نگاهت شد که رفت از یاد من غم های این دنیا به تقاص کدام کار من شده از غم تو یار من چه خزان بدیست بهار من نکند ببری از یادم چه کنم ندهی بر بادم دل تو نرسید به فریادم پر پر کردم گل باغ غرورم را تا در دستان تو باشد دل تنها چنان کشتی دل غرق نگاهت شد که رفت از یاد من غم های این دنیا پر پر کردم گل باغ غرورم را تا در دستان تو باشد دل تنها چنان کشتی دل غرق نگاهت شد که رفت از یاد من غم های این دنیا