ساز دهانی

منم و یه ساز دهنی یه خاطره ساز که مونده از قدیم حیف نزنیم وقتی همه میزنن میرن شدم تو دنیا یه غریب یه غریب که سریع میشه سپری عمرش خسته از غم دیدن اینبار من میزنم دنیا شروع کن رقصیدن دنیا لشم کردی زدم کردی از دیدن آینده نا نزاشتی برای ادامه ولی میبره این تنِ لاغر که دنیا خستم کردی زدم کردی از دیدن آینده نا نزاشتی برای ادامه ولی میبره این تنِ لاغر که دوست ندارم باشم من بازنده رد میشم ازت خب باخنده خدارو دارم که دارم که دارم که دوست ندارم باشم من بازنده رد میشم ازت خب باخنده خدارو دارم که دارم که دارم که... خدافظ شهر خاطرات شهر بچگیم رفتمو بدون شکست ولی قلب من یکی میدونی چی میگم میدونی چی دیدم میدونی حقمو میگیرم بعد میمیرم سلامتی رفیقایی که حبصمو کشیدن اونایی که پایم بودن که حرفمو شنیدن داشتم صاف میرفتمو فرمون دادن بپیچم هر چی میگن بگی چشم ساقه ی خشک هنوز امید داره به ریشش حتی اگه پرامونو بچینن پرواز از ذهن توِ بپر همه ببینن یه مهاجرم از زیر زمینِ خلوتم اجبار پروندم نکرد هیچکسی ام دعوتم یه کوله دارم که پر از غمو خاطرس سفر با یه کوله خودش عمق فاجعس تو شهر خودم زنده زنده غریب کشم کردن اره زمین خوردم بد من حتی رفیق پشتم حرف زد دیدم غریب شدم کندم میشم قوی تر از قبلم یه کوچ تلخ ولی نزدیک تر به مقصد ... دنیا لشم کردی زدم کردی از دیدن آینده نا نزاشتی برای ادامه ولی میبره این تنِ لاغر که دنیا خستم کردی زدم کردی از دیدن آینده نا نزاشتی برای ادامه ولی میبره این تنه لاغر که دوست ندارم باشم من بازنده رد میشم ازت خب باخنده خدارو دارم که دارم که دارم که دوست ندارم باشم من بازنده رد میشم ازت خب باخنده خدارو دارم که دارم که دارم که...