یه چند خط میگم به فرزندم گرچه ندارمش هنوز بمونه یادگاری من توپاک نیستم ولی به اندازه خودم سعی کردم قدم بردارم من جلو روم یه شهر متروک میبینم صدام کوک نیست، من کوک میبینم توپاک نیستم، مرموز میمیرم با شغلم در واقع هر روز میمیرم آینده و زن و بچه ای ندارم من دیگه حال زجه ای ندارم منتظرم بیان دستبند بزنن چی میرسه از من به زنم مردم حرفایی میگن در وصفم فکر میکنن که من در قصرم هر شب تو تختم هست یه همبستر و حتما تا گلو سرمستم کنارم اونی که نیست یه زنه صبح شاید سگم تنمو لیس بزنه چند تا جمله میگم به فرزندم متولد نشدی شرمندم میخواستم آینده ها ازآنت باشه شجریان صدای اذانت باشه رو سقف لک لک روی ایرانت باشه جای جغد رشت کوچیکه ایرانت باشه میخواستم بگی پدرم قهرمانمه تو قلمش تموم درد عالمه بشنوم بگی پدرم یه شاعر مریضه دنیا نیومدی گر چه بودم صاحب غریضه اتفاقا با مادرت آشنا شدم چند سالی خوابیدم و باهاش پا شدم دید چرخ زندگیمه پیزوری قرضی منو نخواست از بی پولی ترسید من مادرتو تو ماه میدیدم من تو رو تو راه میدیدم فکر میکردم دنیا میایی بزرگ میشی جای سگ واست روباه میگیرم چون بدجور فریبکارن ما رو صد جور فریب دادن دادرسی ندارم من کار به کسی ندارم اینا بدجور فریبکارن ما رو صد جور فریب دادن دادرسی ندارم من کار به کسی ندارم چون بدجور فریبکارن ما رو صد جور فریب دادن دادرسی ندارم من کار به کسی ندارم اینا بدجور فریبکارن ما رو صد جور فریب دادن دادرسی ندارم من کار به کسی ندارم من یه حرفو صد بار میزنم با موزیک واسه قلب ضربان میخرم مریضم اینطوری درمان میشوم آب میبینم بعد شلوار میکنم شهروندم تو شهر جار میزنم درد و گله رو واسه شهردار میبرم فکر میکردم که سرباز میهنم ولی فهمیدم که سربار میهنم یارو میگه حرفاتو مفت میخرم کفری نشو که من از تو کفری ترم پاهام یه عمر دویید و جفت بی ثمر با خودم چی جز این که یه تن لخت میبرم وقتی که واسه راحتی ها مبل نیست فقط وقتی رو گل و رول و فلو قفلی زدم مخ میزنن گل میکنن بر میزنن پر بی غمن همه شل بی رمق هر وقت از رو چهرم اخمو میگیرم فرداش رو تنم زخمو میبینم هر شب خالی بودم دخلو میبینم میگم ساکت جلو نقل و میگیرم همه این روزای سخت و میبینم همه آدمای بدبخت و میبینم ولی همه اطرافیانم ندارن دست کدوم بدبخت و بگیرم نه ژست های عجیب غریب دارم نه با حرفام رفیق فریب دادم تو بهم بگو ذلیل ترین آدم بگو کلی دلیل بر این دارم حرفام روی تمیز ترین آهنگ گوش نمیدی یقین بر این دارم رفته حتی نجیب ترین یارم توپاک نیستم ولی صلیب دارم مردم گرفتارن بگو درد و دلت با من من کار به کسی ندارم من دادرسی ندارم مردم یه طفل دارن اما درد و گله دارن اینا کار به کسی ندارن اینا دادرسی ندارن مردم گرفتارن بگو درد و دلت با من من کار به کسی ندارم من دادرسی ندارم مردم یه طفل دارن اما درد و گله دارن اینا کار به کسی ندارن اینا دادرسی ندارن میگن خورده برق تجارت به چشم ولی باید از رپ خجالت بکشم هیچوقت نمیگم شاه رپ منم هنر کنم یه روزی شاه بچمم هنر کنم این شعرو تموم کنم پاک کنم این چرک و از رو خودم هنر کنم خرج خودمو درارم بچه چیه حوصله خودمو ندارم چه گلی زدم به سر بابا ننم کلی دوییدم که یه ذره بالا نرم نشد ببینم که کمک خرج خونم دنبال پولای زیر فرشمونم هنوز رو خودم حسابی وا نمیکنم هیچی نمیشم وقتی ناله میکنم میخواستم یه روزی به خودم ببالم نه که فقط از اتفاقای دورم بنالم منم مثل تو میبینم غم تو خونه رو چیزی نمیگم نبندن در دکونمو یه کله که میده بوی قرمه سبزی ولی شب تو کوچه از بچه گربه ترسید تو شهره خودم دارم اسم و رسمی شهرت بی فایده ولکنم نیست یه وقتای شاید ازم دلخورم شی ولی چی میدونی از دل پرم چی حتی رو جلد اونا که نالایقن واسه ما ایشالا بالای قبر رپ ما نداره داکتر گنده شدی پایینی فاک بده بره پس پیله میکنم به اندیشم پروانه نشم میشم ابریشم لازم باشه نخ میشم از سوراخ سوزن نخ میشم
