نمی دونم تو هم مث منی شب که میشه میاد فکر قدیم تویه سرت نمی دونم شاید دوس پسرت. شده دنیایه تو منکه پرم هرشب از رویایه تو نمی تونم با کسی باشم به غیر تو نمی تونم صبحا پاشم تو گوشیم نبینم تکستتو چجوری دادم دل به تو چجوری افتاد از چشمه تو رفتارام من که نبودم هیچ موقع بد باهات باور کن خودمم نمی دونم نمی دونم چمه نمی دونم رفتارام عین یه دیوونست یه چیزیو فقط من میدونم که حالم بده حرفایه خودمو یادم نده به خودم یه خوردم به فکره من باش بذا فک کنم حرفات واقعیه من که میدونم همشون ساختگیه میدونم این کارات واسه چیه میشنوم صدایه خندتو وقتی له شدم می خوام آروم باشم یکم فک کنم به مرز میون عاشقی با تنفر می خوای حالم خوب باشه تشکر چقد تحملت کردم چقد تصور هی کردم که یروزیو میایو برمی گردی تو فکرم این بود که فرق می کردی با همه آخرش نفهمیدم اصن عشق چیه این دنیا مث موت مشکیه برای من همیشه درد بوده و هست چه تو بودی چه نبودی انگار به ما خوبی نیومده قبول نکن ولی حقیقته به ما خوبی نیومده عشق نیستش حست آخره قصه نه نمی رسه هم کلاغه به خونش هم منی که یروزی عاشقت بودم قبول نکن ولی حقیقته عشقه زوری،به نبودنت نمی ارزید دلم فهمید نمی خندی پیشم. نمی خواستم بیشتر بمونم تا صدایه خندت از یاد بره و سردتر دستات بشه و هروقت از خواب بلند شدم ببینم رو تخت تنهام هنوزم میبینم هربار تورو تو عکسات یاد حرفات میوفتم دیدی گفتم بیخودی قول نده زندگی مهلتت نمیده. اونی که خواستی نمیشه پس خداحافظ واسه همیشه عشق نیستش حست آخره قصه دید نمی رسه هم کلاغه به خونش هم منی که یروزی عاشقت بودم با امروز تقریباً یکسال گذشته و رنگه چشمات از یادم رفت همه خیابونایه تهران که ما ازش رد می شدیم شدن واسه من درد سره لج بازیایه بیخودیت عشق نیستش حست آخره قصه نه نمی رسه هم کلاغه به خونش هم منی که یروزی عاشقت بودم چقد سخته دوریت واسه من چقد بچه بودیو راجبم اشتباه فکر کردی اصن نمی فهمیدی هرچی می گفتم بهت حالا چی پشتمه به جز خاطره هایی که هرشب بعده رفتنت منو دفن کرد دیگه چیزی نیست تو این قلبم هیچچی دیگه هیچکدوم آدمه قبلاً نیستیم هر دو عوض شدیم نمی تونیم همو عوض کنیم نه عشق نیستش حست آخره قصه دید نمی رسه هم کلاغه به خونش هم منی که یروزی عاشقت بودم
