نمی یاد خوابم نمی یاد هیچی به یادم پُرِ فریادم اینجا نیست حتی یه آدم اعتمادی ندارم من حتی به سایم می کشم سیگار چه تلخ ِ کامم هیچی قشنگ نیست تو یه ویرونی اما من نمی بُرم خودت که میدونی می کُنم پرواز راهمو ببندن نمیخوام الماس نه من کاشف ِگنجم آب ِروونم پس راکد نمی مونم برسه زورم می کوبم سدو می شکونم عشقا که پولی فروشی نیستش روحم این مشکلاتِ رو هم می ساختن غمها خونه تو من تو هم صورت، تو شهر ِکدورت کورن دلا، جلو چشما خشونت هرچی بد بیاری میگی خوش اومدو هرکی میاد می زاره سنگی رو‌شونت تا از این کابوس نشم بیدار نمیاد خوابم نمیاد خوابم تا نفهمم دنیا تو مشتاش واسم چی داشت نمیاد خوابم نمیاد خوابم تا وقتی سیاه نشه سفیدی کاغذ نمیاد خوابم نمیاد خوابم تا وقتی نرَم این مسیر سختو تا تهش نمیاد خوابم نمیاد خوابم اونجا یه نورِ میرسم تهِ تونل اونجا که دیگه جنگ نیست بمب نمی باره رو‌سقفِ این خونه نه ردِ پایِ خونِ نه کسی نگرونه می بره ساعت عقربه هاشو جلو زخم زبونا بازم میشکنه صدتادلو می رم و می رم از این تیرگی ها سیرم مرگ تنها رفیقم وقتی تو قفس اسیرم شد نصیبم چیا دیدم ؟! خون دل خوردن تا رسیدن میدم ادامه من جایِ ترسیدن سرتا پا عشق میشم جایِ جنگیدن جهل اگه بشه فهمیدن رنج میره پیِ کارش میاد خندیدن برات مهم ِ چیه تهِ جیبم فقط یه قلب دارم برای ِبخشیدن تا از این کابوس نشم بیدار نمیاد خوابم نمیاد خوابم تا نفهمم دنیا تو مشتاش واسم چی داشت نمیاد خوابم نمیاد خوابم تا وقتی سیاه نشه سفیدی کاغذ نمیاد خوابم نمیاد خوابم تا وقتی نرَم این مسیر سختو تا تهش نمیاد خوابم نمیاد خوابم
