پوچ

منه خسته از آدمای دورم توی جمع روال تنهایی پوچم هرچی که دارم روی موده قسمت بوده قبلا خوب الا ساعتارو میشمارم زیرم بجا تشک پهنه ته سیگار رفتم توی یه طو فازه دپه ابری یه آدمه دپرس یکی دیگه میخواد چکار وقتی که رو صورته خنده ی ضخمیش این آدم دیگ هرجا نمیاد توی تصمیماش اصن فردارو نمیخواد حسش میگه زوره وزنه تن روی پاش از شانسه ک داشت صفر روی تاس کله دنیاش شده جلو پنجره میده تو و فقط جر میده هنجره ی وقتایی دیدی اخلاقی داره حتی اون حالش اصن دس ب سگ نده میخندم گلوم درگیره ورمه اما حاله اینروزا واسه نفرینه ننمه هرکی میبینه میگه چیزیت نی ک اره خب خدا اون بالا سنگینیش سرمه خب چیه مگ منم میخوام یکی درگیر بشه واسه کم حرفیام اما دستمو تش چیگرفت میدونی عذای خودمو دارمو تنم سیامه هرچی قبلا بودم حالا محوره هیچه گاهی وقتا ترکه دیوارو حفظ میشم به خودم میام میبینم نصفه فیلترو دم گرفتم میگم حاجی میدوعی تهی چیشه آیینرو دیدم میگ چیه اصن حرفیه ک پروندی ا دورت پسر هرکیه میگم بفهم مغزم درگیره فکره و جای پرتیه . ا همه کندم ی گوشه کز کردم بی فکرو محال همه چیو گذاشتم خودش بشه خواسم حاله دنیامو گرم کنم فقط همه سوخت ب جا اینکه برشته شه اینهمه گذاشتم تازه ی خشتشه منتظر اسمم روی سنگ نوشته شه همون آدمی ک واسه خودش بال کشیده ک فرشته شه هرچی ک بود هرچی که هست هرکی ک میادو هرکی ک هست تنهایی میخواسته دستمو بست روحم ازم کند رفت بارو بس من درستی فردارو میخوام اون ادمه قبل بشم هرجایی میام اما فقط بدونم چیه شده دلیله تمومه بد لفظیام